blar101

   * * * Kafshoje hënën Atë fetë pjepri Që sot varet mbi gjoksin tim, Kafshoje hënën Dhe më thuaj Të dua, me ledhatim. Kafshoje Hënën Atë fetë pjepri Që dikush se arriti dot, Kafshoje Hënën Dhe më thuaj Je, apo s’je e imja botë? Po puthe hënën Atë buzë të kuqe, Që prej shekujsh veç ta puthësh pret. Po puthe hënën, Atë buzë të kuqe, Pritja po e vret... Ma jep hënën Atë pjësë të ëmbël, Atë pjesë të ëmbë

   * * * Poezi e ëmbël Dua të jem sërisht fëmijë, Të luaj me rrotën e drujtë Që ndodhet në oborrin Plot mollë të komshiut tim. Të hipi mbi pemë E të kacavirrem nëpër mure. Vashëz e ëmbël, Dua të shoh ëndrra të bukura E të fle i qetë, Në një fushë të mbushur Me luledele që më flasin. Se ato dinë të flasin. Ditë e ëmbël A s’më thua nga ka shkuar Dielli, E kam ndjekur një ditë Por ai si i trembur fshihej Pas mureve të nj&

*  *  * Zi e më zi po shkojnë Punët në pyll. Kafshët nuk njohin më asgjë, Askënd. Zi e më zi… Kanë filluar të ushqehen Me të soit të vet. Përveç se me shumë e shumë të tjera Kafshët kanë harruar gjuhët. Të shohësh ariun të vjen të qeshësh, Mjaullin si mace. Macja bën si ketër. Pemët kokrra s’bëjnë Po veç hije tokës. Po të rrish në pyll, Të luajnë mend e kokës. Zi e më zi po shkojnë Punët në pyll…

*  *  * Si të zëna në faj                                           Bien gjethet. Ujrat ngrijnë bardhësinë. Me lot të turbullt sytë e mi, Netëve zbrazin mërinë. E gjatë, e vetme Dhimbja ime. Më degdisi, s’di se ku, Në çmendinën e më të mençurve, Apo thjesht në botën këtu. Nuk e di ku shkuan Fjalët e mira e përqafime, I kam quajtur vëllezër e motra Më goditën prapa shpine. Por mori rrugë hipokrizia Në fytyrën e kujdo. Qeshin me dhimbjen egërsirat, N